کد مطلب:5819 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
مالک جهنم
در میان ملائكی كه در آسمان اول به دیدن من آمدند، همه خوشحال بودند، جز یكی از آنان كه بزرگ تر از همه بود، با منظر كریه و آثار غضب از او هویدا بود و در چهره اش هیچ اثری از تبسم دیده نمی شد.
همه مرا دعا كردند، او نیز دعا كرد، اما نخدید و شادی و سروری از او ندیدم.
گفتم: ای جبرئیل، این كیست كه من از او ترسیدم؟
گفت: جایز است كه از او بترسی، ما همه از او می ترسیم، این خزینه دار جهنم است كه هرگز نخدیده است و از روزی كه خداوند جبّار، جهنم را قبضه اقتدار او گذاشته است، پیوسته خشم او بر دشمنان خدا و غضب او بر عاصیان خدا زیاده می شود و خدا به او از ایشان انتقام خواهد كشید.... پس بر او سلام كردم، و بر من سلام كرد و مرا به بهشت بشارت داد.
چون جبرئیل در ملكوت اعلا، امین بود [1] ، و جمیع ملائك فرمان بردار او بودند، گفتم آیا امر نمی كنی كه جهنم را به من بنماید؟
جبرئیل گفت: ای مالك! جهنم را به محمّد بنما.
مالك، پرده ای از پرده های جهنم را دور كرد و دری از درهای آن را گشود، ناگاه زبانه از جهنم جوش زد و شعله های آتش به سوی آسمان بلند شد كه از نهایت شدت آن ترسیدم كه مرا برباید.
گفتم: ای جبرئیل! به مالك بگو آتش را بپوشاند و در جهنم را ببندد.
پس مالك زبانه جهنم را گفت: برگرد و آن برگشت [2] .
همه مرا دعا كردند، او نیز دعا كرد، اما نخدید و شادی و سروری از او ندیدم.
گفتم: ای جبرئیل، این كیست كه من از او ترسیدم؟
گفت: جایز است كه از او بترسی، ما همه از او می ترسیم، این خزینه دار جهنم است كه هرگز نخدیده است و از روزی كه خداوند جبّار، جهنم را قبضه اقتدار او گذاشته است، پیوسته خشم او بر دشمنان خدا و غضب او بر عاصیان خدا زیاده می شود و خدا به او از ایشان انتقام خواهد كشید.... پس بر او سلام كردم، و بر من سلام كرد و مرا به بهشت بشارت داد.
چون جبرئیل در ملكوت اعلا، امین بود [1] ، و جمیع ملائك فرمان بردار او بودند، گفتم آیا امر نمی كنی كه جهنم را به من بنماید؟
جبرئیل گفت: ای مالك! جهنم را به محمّد بنما.
مالك، پرده ای از پرده های جهنم را دور كرد و دری از درهای آن را گشود، ناگاه زبانه از جهنم جوش زد و شعله های آتش به سوی آسمان بلند شد كه از نهایت شدت آن ترسیدم كه مرا برباید.
گفتم: ای جبرئیل! به مالك بگو آتش را بپوشاند و در جهنم را ببندد.
پس مالك زبانه جهنم را گفت: برگرد و آن برگشت [2] .
[1] مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ»؛ در آسمان ها، مورد اطاعت و امين است. (تكوير (81) آيه21).
[2] بحارالانوار، ج18، ص321.